Eylül / 1976
Türkiye Komünist Partisi, 10 Eylül 1920 yılında 1. Kongresini yaptı. İşçi sınıfı, bununla yepyeni bir savaş örgütüne kavuştu. Eline yepyeni bir savaş silahı aldı. Sınıf savaşları yeni bir düzeye, tarihsel bir aşamaya yükseldi.
TKP, 56 yıllık bir savaş sürecinden geçti. Bu süreç, yağdan kıl çeker gibi olmamıştır. Bu savaş süreci, kimi zaman kıran kırana, kanlı olmuştur. Komünistler, partimiz, savaşların içinde yoğruldu, çelikleşti. Savaş deneyleriyle pişti. Parti, kurtuluş savaşları içinden çıkageldi. Kimi zaman durakladı, kimi zaman geriledi. Ama durmadı, ilerledi. Acı, tatlı büyük deneyler edindi. Ve bugün Türkiye’de en çok yığınlar arasında, kamuoyunda sözü edilen, sözü dinlenen, saygınlığı sürekli artan bir parti durumuna yükseldi.
Bunun nedeni, işçi sınıfının çıkarlarını, emekçi yığınların, halkın çıkarlarını, ulusal çıkarları özverililikle savunmasıdır. Emperyalist ezgiye, Amerikan köleliğine, gerici, işbirlikçi burjuvazinin, egemen sınıfların baskılarına karşı savaşta ön sıralarda savaşmasıdır. Proletarya enternasyonalizmini böylesi bir savaşla sürdürmesidir. TKP, bu çetin, uzun savaşlarla, dünya komünist hareketinin kopmaz ve savaşkan bir kolu olduğunu pırıl pırıl ortaya koydu.
Burjuvazi, azılı gerici güçler, bunların hükümetleri, TKP’ni ezmek, yok etmek için ellerinden geleni arkalarına koymadılar. Onu “yasakladılar”. Zindanları komünistlerle doldurdular. Halkımızın en yiğit oğullarını öldürdüler. Barbar yasalar çıkardılar. Hiç biri para etmedi “TKP’ne özgürlük!” haykırışları yurdun her köşesine yayılıyor. Bu yığınların gür sesleri işbirlikçi burjuvaziyi, gerici, faşist karması hükümetin başındakileri deliye çeviriyor. 10 Eylül, halkımızın kurtuluş yolunu aydınlatıyor. Kurtuluş yakındır.
Yaşasın TKP!
Yaşasın 10 Eylül!
- Atılım
