Evrensel

Yarım asır önce, 1963 yılı başlarında Kavel fabrikasının Maden-İş Sendikası’nda örgütlü işçileri tarihsel bir mücadele veriyorlardı. Efsanevi başkanları Kemal Türkler’in liderliğinde ülkenin en büyük sermaye grubu Koç’a karşı “kanunsuz” bir grev yürütüyorlardı. 1961 Anayasasında tanınmış olan grev hakkının kullanılabilmesine dair kanun düzenlemelerinin bir türlü hayata geçirilemediğini gören Kavelciler anayasal olarak tanınmış haklarını kanunu beklemeden fiilen kullanmaya karar vermişlerdi. Kanunsuz ama anayasal bir grevi, işçi sınıfı mücadelesinin tarihsel meşruiyetine dayanarak hayata geçiren işçiler karşılaştıkları işveren ve devlet saldırılarına karşı emekçilerin, ailelerinin ve demokratik kamuoyunun desteğiyle direndiler ve grev hakkını kullanmanın ötesinde ilgili kanunun çıkartılmasına da katkı sundular. 1

Tez Koop-İş Sendikası Bursa Şube Başkanı Ünal Özcan’ın intiharı, sendikal bürokrasiyi bir kez daha tartışma konusu yaptı. Ardında “Beni seven sevmeyen bütün üyelerimden özür diliyorum. Beni iki oy için bu duruma getirdiler. Şimdi de arayan soran yok” yazılı bir not bırakan Özcan’ın sendikacılık hayatı, bir işçinin nasıl sendikal bürokrasinin bir parçası haline getirildiğinin de örneği.

En yakın çalışma arkadaşlarından biri, Özcan’ın değişimini ve onu intihara sürükleyen olayları gazetemize anlattı.

Migros’ta meyve sebze reyonunda çalışan Ünal Özcan, sendikanın o dönemki yöneticilerinin isteğiyle 1999 yılında Bursa Migros’a gönderilmiş. Burada işyeri temsilciliğine atanan Özcan, eşi ve iki çocuğuyla mütevazı bir hayat yaşıyormuş. Özcan’ın, geçinebilmek için, hırdavatçı olan kayınçosunun yanında ek iş yaptığını anlatan arkadaşı “Aldığı para bugünün parasıyla 1400 liraydı. Evi, işçilerin de oturduğu bir mahalledeydi. Beraber pikniğe giderdik, sohbet ederdik” diye anlatıyor.