Her sanat hareketi çağının gerektirdiği değişimlerin etkilenmesine açıktır. Yeni bir şey oluşurken daha önce varoluşunu sanatsal olayların sonunu kendi varoluşuna döndürür. Bu açıdan biz sosyalist gerçekçi şairlere ve yazarlara düşen görev, içinde bulunduğumuz yüzyılı hazırlayan nedenleri göz önünde bulundurmak zorunda olduğumuz gibi bu nesnelliği de işçi sınıfının duruşuna göre politik bir çizgiye çekmek ve sınıfa önderlik edebilecek şekilde ortaya koymaktır.
Gerçek şudur ki, sanat denen her şey yukarıda belirtiğimiz perspektiften bakılmadığı zaman aşırı bireyciliğin ürünü olan en reaksiyoner idealizm ile iç içedir. Bu bireycilik sanatı incelmiş bir öznel güzellik denemeleriyle yeni ve gereksiz eğlenceler yönüne itmiştir.
Yazının devamı için tıklayınız
