Hakan Aksay

“Darbenin arkasında Amerika Birleşik Devletleri var.”

Bu yenilir yutulur bir iddia değildi.

Üstelik iddiayı dile getiren de öyle sıradan biri değil, Çalışma Bakanı Süleyman Soylu’ydu.

Sitem ve uyarıyla karışık yalanlama en tepelerden, ABD Dışişleri Bakanı John Kerry’den geldi:

“Bu tür açıklama ve imalar Türk-Amerikan ilişkilerini zedeler.”

Türk tarafı pardon filan demedi, tersine “O zaman neden Fethullah Gülen’i bize vermiyorsun” diye yüklenmeye devam etti.

Ardından Yeni Şafak Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni İbrahim Karagül vites büyüttü:

“ABD, Erdoğan’ı öldürmeye çalıştı!”

Ona cevap da bir başka John’dan geldi. ABD’nin Ankara Büyükelçisi John Bass şöyle dedi:

“İddialar ölçüsüz ve çirkin.”

‘Batılılaşma’ amacına veda mı?

Bu kadar da değil...

Yazının başlığı saçma, biliyorum.

Ama durum da saçma.

Erdoğan Rus uçağının düşürülmesini savunarak da, yedi ay sonra“Kusura bakmayın” diye özür dilediğinde de puan alabiliyor.

En azından hiç zorlanmıyor.

İsrail politikasını değiştirdiğinde de, başka konularda da...

Önce aklına eseni yapıyor...

Sonra 180 derece tersine dönüyor...

Her şeyi istediği gibi yapabiliyor, tereyağından kıl çeker gibi...

Saçma değil mi?

Dünyanın herhangi bir yerinde böylesine radikal değişikliklere giden siyasetçinin ödü patlar.

“Şimdi muhalefet benim canıma okur” diye korkar. 

Erdoğan korkmuyor.

Niye korksun ki!

Onun zorlanmamasının en büyük nedenleri arasında, görevi iktidarı zorlamak olan CHP ve MHP’nin beceriksizliği de var.

Bahçeli’nin MHP’si uzun süredir AKP’nin bastonu gibi.