Hüsnü Mahalli

Tahran Zirvesi'nden bir sonuç alınmadı.

Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın İdlib savaşını durdurma çabası Putin'in ‘tatlı sert' yanıtıyla işe yaramadı.

Şimdi herkes CIA- MI6 ve Mossad üretimi Beyaz Miğferliler'in yeni bir kimyasal saldırı tiyatrosunu bekliyor.

Bu coğrafyada her an herşey olabilir…

Irak'ın Basra kentinde durum çok gergin…

YPG ve Amerikan askerleri Rakka ve çevresini işgal edince Amerikalılar teslim olan binlerce IŞİD'ciyi alıp götürmüştü.
 

Nereye?
Aynı günlerde Beyaz Saray'a yerleşen Trump, “İran'a gereken ders verilmelidir” diyordu.

İsrail ve bol paralı Birleşik Arap Emirlikleri, Bahreyn ve Suudi Arabistan Trump'a destek verdi.

Birlikte harekete geçtiler.

İran'ın içini karıştırmak istediler ama olmadı.

Şimdi de İran'ı Irak'ta sıkıştırmayı deniyorlar.

30 Ağustos Zafer Bayramı’nı kutlamak istemeyen anlayış ‘Cerablus’un Kurtuluşu’nu büyük heyecan ve coşkuyla kutladı.

Yeni Şafak; Yavuz Selim’in 24 Ağustos 1516’da Suriye’ye girdiği Mercidabık Meydan Muharebesi’ni hatırlatarak 500 yıl sonra ‘Osmanlının şahlanışı’nı kutladı.

Hükümet Yeni Şafak’ın bu heyecanını önceden sezebilseydi kesin Cerablus’u değil 60-70 kilometre güney batıda bulunan Mercidabık kasabasından girerdi Suriye’ye.

Orada da IŞİD’çiler var ve IŞİD dergisinin adı Mercidabık.

Çünkü ruh hastası IŞİD’çilere göre büyük meydan muharebesi burada yaşanacak ve İslam ordusu yani kendileriyle kafirler ordusu burada karşılaşacak.

Peygamber Ocağı TSK; ‘kafirler ordusu’ olmamak için Mercidabık’tan değil Cerablus’dan girdi Suriye’ye.

“Önemli olan Cerablus ya da Mercidabık değil Şam’a uzanıp Emevi’de namaz kıldıktan sonra Kahire’ye gidip Sisi'yi devirmektir’.

Salı sabahı Esad’ın uçağı Şam’dan havalanırken ben Beyrut'a doğru yola çıkıyordum.

Cumartesi sabahı Beyrut'a uçmuş o akşam El-Cezire’ye rakip El-Meyadin televizyonunda programa katılmıştım. Konu Ankara Katliamı ve genel olarak Türkiye'nin IŞİD ilişkileri ve Suriye politikası.

Arap kamuoyunda Türkiye ile ilgili söylenecek tüm olumsuzlukların hedefinde Erdoğan-Davutoğlu ikilisi var.

Pazar sabahı Şam’a gittim. Bütün gün her düzeyde insanlarla konuştum ve birçok yeri gezdim.
İlk izlenim: Yedi-sekiz ay öncesiyle karşılaştırıldığında moraller olağanüstü iyi ve yüksek.
Nedeni Ruslar.

Bu konuda çok şey söyleniyor ama en ilginç olanı: Putin Erdoğan'ın işini bitirdi.
Esad’ın Moskova ziyareti bu cümleyi daha da anlamlandırdı.

Dört buçuk yıldır herkese kafa tutan Esad korkmadan Moskova'ya uçmuş ve Rus liderlerin karşısına oturmuştu. Karşısında Putin, Medvedev, Lavrov, siyasi ve askeri tüm yöneticiler.
Bir vefa borcu olarak hepsine teşekkür etti. Onlar da dünyaya mesaj  vererek “Suriye Esad’sız olmaz” dediler.

Dünyada benzeri olmayan bir şekilde onlarca ülke Suriye üzerine çullandı ama üç yıl sonra kendileri çuvalladı. Öyle olmasaydı Katar Şeyhi Hamed 25 Haziran'da görevi oğluna bırakmaz ve bir hafta sonra da Mursi devrilmezdi. Yine öyle olmasaydı Suudi İstihbarat Şefi Bender ortadan kaybolmaz ve Suriye dosyasının baş uygulayıcısı Büyükelçi Robert Ford emekliye sevk edilmezdi. Geriye bir tek Bakan Davutoğlu kaldı.
Türkiye ise uluslararası söylemlerde terörü destekleyen ülkeler statüsüne paralel bir şekilde tartışılır oldu.
Bakalım Başbakan Erdoğan ne zamana kadar sahip çıkar Davutoğlu'na?
Herkes gitti bir tek o kaldı.

Şimdi de Ukrayna'ya el attı.
Belki de Ankara, Amerikalı dostlara Ukrayna üzerinden 'Ben hâlâ varım' demek istiyordur.
Belki de kendisine tanınan olağanüstü yetkilere rağmen Suriye konusunda başarısız kalan Ankara ABD ve Batı'nın Ukrayna savaşında ön saflarda olmak istiyordur.
Kart ise Kırım'daki Tatarlar.
Yeniden tehlikeli bir oyun.