Cumhuriyet

Konu başlığı bu: “Ağaç, çiçek, çim...” Dört gün önceydi. İstanbul Büyükşehir Belediyesi Basın Danışmanlığı’ndan bu konu başlığıyla tüm gazetecilere iletiler yağmaya başladı. Bana ilk kez bilgi yolluyorlardı. Herhalde bunu, Sayın Topbaş’a bu sayfadan “Başbakan’ın onaylamadığı hiçbir şeyi yapamazsınız. Yapacak olursanız o koltukta oturamazsınız” diye seslenmeme borçluydum. Basın bülteninde özetle “Taksim Gezisi’ne: 202 bin adet mevsimlik çiçek, 5000 adet gül, 129 yetişkin ağaç dikilirken, 26 bin m2 yeni çim serildi” deniyordu. Habere bu sayfada gördüğünüze benzer fotoğraflar eşlik ediyordu. O günün akşamı soluğu Taksim’de aldım. Öyle ya bizim meslekte gözünle görmeden inanamazsın her söylenene! Gezi Parkı’nın Taksim alanına bakan basamaklarında sıra sıra polis nöbetteydi. Biraz aşağıda da iki sıra şerit bariyer...

Geçen pazartesi, AKP’nin ateşle oynadığına işaret etmiş, “Ya ateşi elinizden alırlar, açıkta, soğukta kalırsınız ya da sonunda bir yerinizi yakarsınız” saptamasını yapmıştım. Başbakan Erdoğan’ın ABD gezisine ilişkin yorumları okur, ortak basın toplantısını izlerken “elinden ateşi alıyorlar, soğukta yalnız kalacak ama yanmaktan da kurtulamayacak” diye düşündüm.

İktidar ve iş dünyasının varsa yoksa gözü, içeri giren, girecek dış kaynakta. Maazallah, o akış bir dursa, hayat durur. Onun için ne lazımsa yapılıyor. Sermayeye bu Mevlanavari “gel, ne olursan ol, gel” çağrısı günü kurtarmaya yetiyor ama geride ne tahribatlar yaratıp ne yarınlar tüketiyor, aldıran, araştıran yok. Sermayeyi cezbetsin diye izlenen düşük döviz kuru, sanayiyi nasıl çökertiyor, ihracatı nasıl zaafa uğratıyor, aldıran yok. Sermaye geliyor gelmesine de neler götürüyor, dönüp bakan var mı? Götürür, hakkıdır da geriye ne bırakıyor, mesela dikili bir fabrika mı, yeni bir teknoloji, know how mı, istihdam mı, ne? Gerçek şu ki, bunların pek azını bırakarak kazançlar yüklenip götürülüyor. Sadece “resmi yollardan” faiz, kâr, borsa kazancı, maaş, patent, know how karşılığı olarak transfer edilen kazanç kadar, gayri resmi yollardan yapılan transferler de var.

Önceki gün, Adana Ziraat Odası Yönetim Kurulu Sözcüsü ve narenciye üreticisi Cahit İncefikir, DHA’ya şöyle konuşuyordu: “Bahçede kilosunu 35 kuruştan sattığımız narenciyenin fiyatı batı kentlerinde 2.5 liradan başlıyor. Bazı marketlerde kilosu 6 liraya satılan portakal gördüm. Belediyelerin veya bakanlığın denetlemesi gerekiyor. Bu fiyatlar, üreticiye zarar veriyor”. Sözcü, Türkiye’nin yıllık ortalama 4 milyon tonu bulan narenciye üretiminin yüzde 25’ine sahip Adana’da, birçok üreticinin hasat masrafını karşılamadığı için özellikle mandalinayı dalında bıraktığını da ekliyordu. Benzer bir durum, dolduruşa gelip dağı taşı nar bahçesine dönüştüren nar üreticileri ile de ilgili. Üretici markette 2.5 - 3 TL’ye satılan narın kilosunu ancak 45 kuruştan satabilir durumda…

Şemdinli’de başlayan ve bugüne kadar çeşitli biçimler alarak süren son PKK eylemlerinin amacı konusundaki yorumumu, 10 gün önce, 4 Ağustos tarihinde, bu köşede şöyle ifade etmiştim: “PKK, barışçı görüşmelere, müzakereye yanaşmayan, daha da ileri giderek Suriye’deki Kürtleri bile tehdit etmeye yeltenen AKP rejimine, dünya âleme seyirlik olsun diye, güç gösterisine girişti. ‘Alan savunması’ diye tabir edilen, kitlelerle bütünleşerek coğrafyada yerleşme ve rejimi işlemez kılma hamlesini deniyor. Vur-kaç taktiği değil, halkın içine yerleş, vur-kal gibi bir iddia taşıyor bu hamle. Bir tür ‘silahlı propaganda’dır bu. (…) Buradan verilmek istenen mesaj: ‘İstersek bu bölgeler bizimdir, istersek biz yönetiriz, ama bizim istediğimiz kurtarılmış bölgeler değil, Kürtlerin yaşadığı tüm Türkiye’de, eşit yurttaş muamelesi görmektir.