Yeni Şafak

Önce içinde bulunduğumuz sürece ilişkin bir durum tespiti yapmakta yarar var.

Öcalan, Nevruz'da çekilme çağrısı yaptı ama güçlü çekilme çağrısına rağmen henüz çekilme işlemi başlamadı.

Bunda Karayılan'ın, çekilme için ileri sürdüğü şartların etkisi var.

Dikkat edin Karayılan diyorum, Öcalan değil.

Çünkü Öcalan'ın önce, 'Meclis karar alsın' dediği daha sonra, 'Meclis kararına gerek yok' talimatı verdiği belirtiliyor.

Karayılan ise, 'Bu kadar ciddi olan bir konuda en yüce irade olan Meclis'in karar alması gerekiyor, en doğru olan da budur' diyor.

Peki nasıl bir karar istiyor Karayılan?

'Meclis şöyle bir karar alabilir: 'Kürt sorununu barışçıl yöntemlerle çözmek üzere PKK'nin silahlı güçlerinin yurtdışına çıkması, bu sürecin gözlenmesi için bir komisyonun kurulması'

Bu geri çekilmenin olmazsa olmaz şartı mı?

Değil.

Karayılan aynı zamanda bir açık kapı bırakıyor.

Modern devletin şekillenmesinde sermâyenin belirleyici olduğunu söyleyebiliriz. Bu siyâsal yapıları ekonomik zorunluluklara indirgeyen basitçi ve artık hayli demode olan bir bakışı düşündürebilir. Modern dünyada ekonomi ile siyâset arasındaki ilişkinin bu kadar basit olduğu düşünülemez. Devlet sermâyenin çıkarlarını sürdürmek için egemen sınıfların diğerleri üzerinde geliştirdiği bir aygıt değil. Sermâye devleti gereksediği kadar, devlet de sermâyeyi gereksiyor. Yâni bu iki küre arasında, karşılıklı ilişkiler ve etkileşimler mevcûttur. Bu ilişkilerin çok katmanlı olduğu da unutulmamalıdır. Sermâye sanıldığından fazla esneyebiliyor. Bu esneklik elbette onun hayırhahlığına yorulmamalı. Esneme, sermâyenin kendi birikimini yeniden üretmesi için bir zorunluluktur. Yâni, sermâye birikimi sürdürülebilmek için dar görüşlü bir kâr maksimizasyonu döngüsünden çıkmak zorunda kalıyor.