koronavirüs

Tüm yurttaşların su gereksinimi ücretsiz olarak karşılanmalıdır Türk Tabipleri Birliği (TTB) Merkez Konseyi, COVID-19 salgınına karşı alınması gereken bireysel önlemlerin başında el yıkamanın sağlanabilmesi için tüm yurttaşların su gereksiniminin ücretsiz olarak karşılanması gerektiğini bildirdi. TTB’den yapılan açıklamada, Türkiye’de yaşayanların yaklaşık yarısının (%45,1) yoksul veya yoksunluk nedeniyle sosyal dışlanma riski taşıdığı, buna ek olarak, salgının hızla yayıldığı, sağlık hizmetlerin ciddi bir biçimde zorlandığı bu günlerde, insanlar salgının kontrol altına alınabilmesi için evlerine kapandığı, pek çok insan bu nedenle işini ya da çalışamadığı için gelirini kaybettiği hatırlatıldı. Açıklamada, böylesi günlerde herkesin ihtiyacı olan suya ulaşması için, faturalarını ödeyemeyen insanların sularının kesilmemesi yanında; gereksinim duyulan suyun herkes için ücretsiz olması da sağlanması gerektiği belirtildi ve önümüzdeki 3 ay boyunca evde yaşayan her bir kişi için günde 150 litre suyun belediyeler tarafından ücretsiz sağlanması önerildi. Açıklama şöyle: Tüm yurttaşların su gereksinimi karşılanmalıdır Bilindiği gibi, COVID-19 salgınına karşı alınması gereken bireysel önlemlerin başında ellerin sıklıkla yıkanması gelmektedir. Dünya Sağlık Örgütü, en az 20 saniye süresince ellerin su ve sabunla usulüne uygun yıkanmasının salgının yayılmasını önlemek için alınabilecek en etkili tedbirlerin başında geldiğini vurgulamaktadır. Yurttaşlarımıza ellerini sıklıkla yıkama çağrısı yapılırken, bu çağrının amacına ulaşması için tüm yurttaşlarımızın su gereksinimi ücretsiz olarak karşılanmalıdır. Türkiye’de yaşayanların yaklaşık yarısının (% 45,1) yoksul veya yoksunluk nedeniyle sosyal dışlanma riski taşıdığı bilinmektedir (1). Buna ek olarak, salgının hızla yayıldığı, sağlık hizmetlerin ciddi bir biçimde zorlandığı bu günlerde, insanlar salgının kontrol altına alınabilmesi için evlerine kapanmış, pek çok insan bu nedenle işini ya da çalışamadığı için gelirini kaybetmiştir. Böylesi günlerde herkesin ihtiyacı olan suya ulaşması için; faturalarını ödeyemeyen insanların sularının kesilmemesi yanında; gereksinim duyulan suyun herkes için ücretsiz olması da sağlanmalıdır. Türk Tabipleri Birliği olarak, önümüzdeki üç ay boyunca evde yaşayan her bir kişi için günde 150 litre suyun belediyeler tarafından ücretsiz sağlanmasını öneriyoruz. İnsanlara yeterli miktarda temiz su sağlanması temel sağlık hizmetlerinin en öncelikli faaliyetlerinden biri olup, ilgili kamu kurumlarının ödevidir. Ülkemizde 1930 yılında yürürlüğü konulan 1593 sayılı Umumi Hıfzıssıhha Kanunun birinci maddesinde, ülkenin sağlık koşullarını iyileştirme, halk sağlığına zarar veren bütün hastalıklar ve sağlığa zarar veren etkenlerle mücadele etmek, gelecek neslin sağlıklı olarak yetişmesini sağlamak, Devletin genel görevleri içinde sayılmıştır. Sağlık Bakanlığının görevlerinin en başında ise “Halk sağlığının korunması ve geliştirilmesi, hastalık risklerinin azaltılması ve önlenmesi için çalışmalar yapmak” (2) yer almaktadır. Sağlık Bakanlığına verilen bu görevlerin yanında sağlığın sosyal bir olgu olması nedeniyle belediyeler dahil diğer kurumlara verilen görevlerin sağlıkla ilgisi bakımından gözetim ve denetim görevi de 1593 sayılı Kanunun 2. Maddesi uyarınca Sağlık Bakanlığının görevleri arasındadır. 5393 Sayılı Belediye Kanunun 14. Maddesi ve 1593 Sayılı Umumi Hıfzıssıhha Kanununun 20. Maddesinde genel sağlığın korunması faaliyetlerinin bir parçası olarak içme ve kullanma sularının temini görevi Belediyelere verilmiştir.  Belediye meclisleri ivedi olarak sanal ortamda toplanmalı, evde yaşayan her yurttaş için günde 150 litre suyun ücretsiz sağlanmasına ilişkin karar almalı ve karar hemen yürürlüğe konmalıdır. Yurt çapında bütün belediyeleri tüm yurttaşların su gereksinimlerini ücretsiz karşılamaya çağırıyoruz. Türk Tabipleri Birliği Merkez Konseyi 27 Mart 2020  (1) People at risk of poverty or social exclusion,  https://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php/People_at_risk_of_poverty_or_social_exclusion (2) 1 Nolu Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi Madde 352, 1593 Sayılı Umumim Hıfzıssıhha Kanunu Madde 3

Bir çalışanın aylık yaşam maliyeti tutarı 2.847 TL Dört kişilik ailenin açlık sınırı 2.345 TL, yoksulluk sınırı 7.639 TL Mutfak enflasyonunda artış oranı aylık yüzde 3,89, on iki aylık yüzde 16,44 Türk-İş (Türkiye İşçi Sendikaları Konfederasyonu) çalışanların geçim şartlarını belirlediği “Açlık ve Yoksulluk Sınırı” Mart 2020 araştırması açıklandı.  Çalışmada kullanılan gıda fiyatları market-pazarlar dolaşılarak yerinde tespit edildi. Ancak ilk defa bu ay sanal marketler de izlenerek gıda fiyatlarındaki gelişim değerlendirildi.  Çalışmada ilk gözlem, semt pazarları ve marketlerde alışveriş yapanların yoğunluğunun azalmış olması ve gıda fiyatlarında, özellikle yaş sebze-meyvede, görülen artış.  Etkisi ve yaygınlığıyla küresel halk sağlığı sorununa dönüşen Koronavirüs (Covid-19) sosyal yaşamın yanı sıra ekonominin birçok alanını da olumsuz etkilemektedir. Virüsle mücadele çerçevesinde bir dizi önlem uygulamaya konulmuştur.  Yaşanan bu süreçte temel gıda maddelerine erişim de önem kazanmıştır. Çalışanların iş koşullarının sağlıklı olması yanı sıra istihdam ve gelir güvencesinin sürdürülebilirliğini de sağlamak gerekmektedir. Çalışanların aileleriyle birlikte, başta gıda harcaması olmak üzere temel ihtiyaçlarının karşılanabilmesi, çözüme kavuşturulması gereken temel sorunlar arasında yer almaktadır. Türk-İş Araştırmasının 2020 Mart ayı sonucuna göre:  - Dört kişilik bir ailenin sağlıklı, dengeli ve yeterli beslenebilmesi için yapması gereken aylık gıda harcaması tutarı (açlık sınırı) 2.345,24TL,  - Gıda harcaması ile birlikte giyim, konut (kira, elektrik, su, yakıt), ulaşım, eğitim, sağlık ve benzeri ihtiyaçlar için yapılması zorunlu diğer aylık harcamalarının toplam tutarı ise (yoksulluk sınırı) 7.639,22TL, - Bekar bir çalışanın ‘yaşama maliyeti’ ise aylık 2.847,14 TL olarak hesaplandı. Dört kişilik bir ailenin aylık gıda harcaması (mutfak masrafı) tutarı bir önceki aya göre 88 TL, temel ihtiyaçlar için yapılması gereken toplam harcama ise 286 TL daha fazla olmuştur. Son bir yıl itibariyle artış tutarı ise (aile bütçesine gelen ek harcama gereği) gıdada 331 TL ve toplamda 1.079 TL’dir. Ücret geliri elde eden çalışan ve emeklilerinin satın alma gücünde meydana gelen/gelecek olan kaybın çeşitli desteklerle giderilmesi gereği ortaya çıkmaktadır.  TÜRK-İŞ’in verileri temel alındığında "mutfak enflasyonu"ndaki değişim 2020 Mart ayı itibariyle şu şekilde olmuştur: - Ankara’da yaşayan dört kişilik bir ailenin “gıda için” yapması gereken asgari harcama tutarı bir önceki aya göre yüzde 3,89 oranında arttı.  - Yılın ilk üç ayı itibariyle fiyatlardaki artış yüzde 8,44 oranında oldu.  - Gıda enflasyonunda son on iki ay itibariyle artış oranı yüzde 16,44 oldu.  -Yıllık ortalama artış oranı ise yüzde 14,58 olarak hesaplandı.  2020 Mart ayı itibariyle TÜRK-İŞ hesaplamasına temel alınan gıda ürünlerinin fiyatlarında gözlenen değişim şu şekilde olmuştur:  - Süt, yoğurt, peynir grubunda; peynir fiyatında artış dikkati çekti, süt ve yoğurt fiyatında önemli bir değişiklik belirlenmedi. - Et, tavuk, balık, sakatat, bakliyat ürünlerinin bulunduğu grupta; dana kıyma ile kuşbaşı etin fiyatında bu ay yine artış söz konusu oldu. Tavuk kilogram fiyatı ise değişmedi, balık fiyatı da genelde aynı kaldı. Hesaplamada -her zaman olduğu gibi-fiyatı nispeten ucuz, tezgahta çok bulunan ve satılan balıklar dikkate alındı. Sakatat ürünlerinin fiyatı aynı kaldı. Yumurtanın fiyatı değişmedi. Bakliyat ürünlerinden (kuru fasulye, kırmızı-yeşil mercimek, nohut, barbunya vb.) kuru fasulye ve kırmızı mercimek fiyatı arttı ve fakat diğer ürünlerin fiyatı değişmedi. - Mutfak harcaması, yine yaş sebze-meyve fiyatlarındaki artışın etkisiyle daha fazla artış gösterdi. Meyve-sebze ortalama kilogram fiyatı bu ay yüzde 6,17 oranında arttı. Böylece geçen ay 6,65 TL olarak hesaplanan fiyat bu ay 7,06 TL oldu. Sebze ortalama kilogram fiyatı geçen ay 7,08 TL iken bu ay yüzde 3,25 oranında artışla 7,31 TL’ye yükseldi. Ancak meyve ortalama kilogram fiyatındaki artış oranı yüzde 13,01 oldu ve 5,69 TL olan kilogram fiyatı bu ay 6,43 TL olarak hesaplandı. Hesaplamada bu ay 18 sebze ve 7 meyve olmak üzere toplamda 25 ürün dikkate alındı. Hesaplama yapılırken -her zaman olduğu gibi-pazarda yaygın bulunan mevsim ürünleri esas alındı. Araştırmada ürünlerin tek tek ağırlığı yerine harcama sepetindeki meyve-sebze tüketiminin toplam miktarından hareket edildi. - Ekmek, pirinç, un, makarna, bulgur, irmik gibi ürünlerin bulunduğu grupta; ekmek fiyatı aynı kaldı. Makarna en fazla satılan ürünler arasında yer olmasına karşın raflarda yerini korudu ve fiyatı genelde aynı kaldı. Un fiyatı arttı, bu gruptaki diğer ürünlerin fiyatı değişmedi.  - Son grup içinde yer alan gıda maddelerinden; tereyağı, zeytinyağı ve ayçiçek yağı fiyatı aynı kalırken margarin fiyatı arttı. Siyah ve yeşil zeytin ortalama fiyatı bu ay yine yükseldi. Yağlı tohum (ceviz, fındık, fıstık, ayçekirdeği vb.) ürünlerinin fiyatı genelde artış gösterdi. Ihlamur fiyatı ile baharat (kimyon, nane, karabiber vb.) fiyatları da aynı kaldı, çay fiyatı biraz arttı. Şeker fiyatında da artış tespit edilirken tuz, bal, reçel, pekmez ve salça fiyatı değişmedi.   

Sağlık Bakanı Fahrettin Koca’nın koronavirüs salgını nedeniyle sağlık çalışanlarına 3 ay süre ile yüzde yüz oranında ek ödeme yapılacağını açıklamasının ardından, 1 Mart 2020'den geçerli olmak üzere üç aylık ek ödeme yapılmasına ilişkin Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren yönetmelik ile ilgili olarak DİSK Genel Başkanı Arzu Çerkezoğlu açıklamada bulundu. Arzu Çerkezoğlu yaptığı açıklamada; “söz konusu yönetmelik ile verilen ek ödemenin sadece memurları ve sözleşmeli personeli kapsamasının büyük bir eksiklik olduğunu” belirterek, “ek ödemenin memur ve işçi ayrımı yapılmadan tüm sağlık çalışanlarına verilmesi gerektiğini, aksi tutumun ayrımcılık anlamına geleceğini ve Anayasa’nın eşitlik ilkesinin çiğnenmiş olacağını” söyledi. Sağlık emekçilerine ek ödeme ile ilgili olarak DİSK Genel Başkanı Arzu Çerkezoğlu’nun yaptığı açıklama şöyledir: Koronavirüs salgını nedeniyle oldukça zor günlerden geçerken başta sağlık çalışanları olmak üzere kamu hizmeti gören emekçiler, canları ve sağlıkları pahasına özverili bir mücadele yürütmektedir. Sağlık hizmetleri bir bütündür ve sağlık emekçileri bu mücadeleyi kamu çalışanıyla, işçisiyle, sözleşmeli personeliyle omuz omuza yürütmektedir. Bu açıdan “Sağlık Bakanlığına Bağlı Sağlık Tesislerinde Görevli Personele Ek Ödeme Yapılmasına Dair Yönetmelik Değişikliği” ile verilen ek ödemenin sadece “memurları” ve sözleşmeli personeli kapsaması büyük bir eksikliktir. Ek ödeme, memur ve işçi ayrımı yapılmadan tüm sağlık çalışanlarına verilmelidir. Aksi tutum ayrımcılık anlamına gelecek ve Anayasa’nın eşitlik ilkesi çiğnenmiş olacaktır. Hastanenin güvenliğini sağlayan emekçilere, Covid-19 hastaları ya da şüpheli vakalar hastanelere başvurduklarında onları ilk karşılayan tıbbi sekreterlere ayrımcılık yapılmamalıdır. Hastaların giriş yaptıkları acil servisi, muayene oldukları poliklinikleri ve yattıkları hasta odalarını hijyen kurallarına uygun temizleyen sağlık işçilerinin fedakarlıkları görmezden gelinmemelidir. Hastaların tüm gereksinimlerini karşılayan hasta bakıcılar, yemeklerini hazırlayan emekçiler, BT’lerini çeken radyoloji teknisyenleri, kanlarını çalışan laborantlar ve hekimlerle beraber hasta tedavisinde yer alan hemşireler/ebeler yok sayılamaz. Covid-19 ile mücadelede sağlık çalışanları arasında ayrım yapılamaz. Sağlık Bakanlığı’na çağrımız, hastaneler ve diğer sağlık kurumlarında üretilen sağlık hizmetinin bir parçası olan işçilerin bu mücadeleye katkılarını, sağlık ve can güvenliği tehlikesi içinde bulunduklarını yadsımaması ve Anayasada yer alan eşitlik ilkesine uygun olarak gereğini yapmasıdır.

Sınırlar birbiri ardına kapanıyor. Tarımdaki iş gücü kıtlığı ve özellikle tarım işçilerinin savunmasız ve güvencesiz durumu her yere yayılmış vaziyette. Bu durum, gıda güvenliğinin güvencesiz temellerine ve virüsün yayılmasını da içeren büyük ama deneyimlenmemiş bir mücadeleye ışık tutmaktadır. Virüsün yayılmasına karşı önlemler alınırken hükümetler ve küresel otoriteler, gıda tedarikini sürdürmek adına emeğiyle dünyayı besleyen tarım işçilerinin yaşam ve çalışma koşullarını korumak için derhal harekete geçmelidir.  Dünya tarımcıların omuzlarında Dünya genelinde bir milyardan fazla insan tarımla uğraşmaktadır. Bunların yüzde 40’ı ücretli işçi olarak istihdam edilmektedir: çiftlikler, tarlalar, meyve bahçeleri ve seralar, süt ve hayvancılık üretiminde çalışan kadınlar ve erkekler. Bu insanlar dünyanın birçok yerinde büyük ölçüde görülmezler. Ancak küresel toplum bu insanların omuzlarında yükselmektedir. Sağlık güvenceleri yok Tarım işçileri, aşırı yoksulluk, güvencesizlik, geçici işler, hastalık, yaralanma ve bulaşıcı hastalıklar altında acı çekmektedir. Tarımdaki işçilerin sadece yüzde 5’inin bir sağlık teftiş sistemi veya sağlık ve güvenlik haklarının yasal olarak korunması için olanakları vardır. En zengin ülkeler de dahil olmak üzere birçok ülkede tarlaları kamu otoriteleri yerine suç çeteleri ve tacirler düzenler. Tarımdaki çoğu işçinin içme suyuna ve uygun sağlık koşullarına erişimi yoktur. Birçoğu göçmendir ve her yeni mahsulle beraber sınırlar boyunca hareket ederler. Plantasyonlarda çalışırlar ve çiftlikten çiftliğe taşınırlar, nerede iş varsa yaşadıkları yer de orasıdır. Kalabalık, sağlıksız, uygun olmayan yaşam ve çalışma koşulları bulaşıcı hastalığı yaymak için tıpta bakteri üretme tabağı olarak kullanılan petri kabı gibi adeta. Sağlıkla ilgili bu küresel acil durum esaslı bir gerçeği tekrar gözler önüne serdi. ABD’li Apple Derneği’nin başkan yardımcısının belirttiği gibi, “Bu işçiler olmadan, her şey ortadan kalkar”. ABD’li üreticiler Meksika sınırının kapatılmasının ardından çiftlik işçilerinin çalışmasını sağlamak için uğraşıyorlar. Ama virüsün yayıldığı bu ortamda çalışmasına ihtiyaç duyulan çiftlik işçilerinin sağlığını ve güvenliğini kim sağlayacak? Genel nüfusu korumak ve gıda kaynaklarının akışını sağlamak için tarım işçilerine ihtiyaç var. Ama tarım işçilerinin sağlığını korumak için de planlanmış önlemlere ihtiyaç var. Gıda üretiminde potansiyel bir krizin, sadece geçici bir nakit akışı veya işgücü kıtlığı olarak ele alınması doğru olmayacaktır. Tarım işçilerine sahip çıkılmıyor Avrupa Birliği Tarım Komisyonu Üyesi Janusz’un AB tarım bakanlığına verdiği 19 Mart tarihli bir mektupta, çiftçilerimizin çabalarını desteklemek için “birçok üye devletteki tecritin tarım ve gıda sektörü de dahil olmak üzere birçok sektörde büyük zorluğa neden olacağı” ve “Çiftçilerin, tarım ve gıda endüstrisinin ve perakendecilerin gıda tedarik zincirini korumaya devam etme çabalarını desteklemek” için harekete geçilmesi çağrısı yer almaktadır. ‘Büyük zorluk’ savunmasız ve sömürülen işçiler için geçerli midir? Bu ‘harekete geçme çağrısı’, işçiler için sabun, içme suyu, dezenfektan, koruyucu ekipman ve tıbbi hizmet tedarikini içeriyor mu? Peki ya gelir desteği? Toplumun sosyal mesafe ve karantina uygulamasına olanak sağlayan işçiler için yemek ve konut yardımı yapılacak mı? Peki ya hastalık ödeneği? Ya da suç çetelerinin yağmalarından kurtulacaklar mı? ABD’de, konuyla ilgili deneyimi olmayan bir kurum olan İç Güvenlik Departmanı yayınladığı bildiride “Gıda ve tarım endüstrisindeki çalışanlarımızın çalışmaya devam edebilmelerini teşvik etmek, topluluk kısıtlamaları, sosyal mesafeler ve diğer tedbirler arasında, toplumun devamlılığı ve toplumun hızlıca sağlığa kavuşması için çok önemlidir” diyor. ABD’de yönlendirme ve rehberlik, tek tek eyaletler tarafından yürütülür. Pennsylvania Eyaleti Tarım Bakanlığı, umut verici bir şekilde, “Tarımın rolü tartışılamaz: gıdaya erişim bir haktır; yerel tarıma her zamankinden daha fazla ihtiyacımız var” açıklaması yapmıştır. Ancak onların özel “rehberliği” sadece işçilere sanitasyon yani sağlık önlemleri hakkında bilgi verilmesi ve kalabalıklardan kaçınmaları gerektiğini belirtir; sadece hasta işçiler eve gönderilmelidir. Ancak işçilerin bilgiden daha fazlasına ihtiyacı vardır; sabun, su, dezenfektan ve koruyucu ekipmana erişim gereklidir. Kalabalıklardan kaçınmak için uygun ulaşım, barınma ve yemek tedarikine ihtiyaçları vardır. Peki, sizce göçmenler için ‘ev’ nerededir? Virüs yayılırken, ülkelerin gıda sistemindeki potansiyel krizin kapsamına ve temel nedenlerine gerçek önlemler aldıklarına ve buna göre hazırlandıklarına dair hiçbir gösterge yoktur. Uluslararası kurumlar da daha iyisini yapmıyorlar. Birleşmiş Milletler Gıda ve Tarım Örgütü (FAO), COVID-19’un gıda ve tarım üzerindeki etkisi hakkında bir dizi soru ve cevap üretti, bunlardan biri: “Salgın nedeniyle kimin gıda güvenliği ve geçim kaynakları en fazla risk altındadır?” Tabii ki cevapta işçiler yok. Yine aynı şekilde Uluslararası Çalışma Örgütü’nün 18 Mart tarihli bilgilendirmesinde COVID-19’un tarım işçileri üzerindeki özel etkisi ve gıda güvenliği üzerindeki sonuçları üzerine söyleyecek bir sözü yoktu. Göçmen tarım işçileri zor durumda Kamu sağlığını ve gıda güvenliğini korumak için temel bir önlem biçimi olarak tarım işçilerine yeterli koruma ve güvenli çalışma sağlamak için ulusal hükümetler ve uluslararası kurumlar tatmin edici, sınırlandırılmamış bir finansman desteği için derhal adım atmalıdır. Ücret hırsızlığına ve artan işi yüküne karşı korunmak için işyerlerinde katı tedbirlerin uygulanmasına ihtiyaç vardır. İşgücü kıtlığının olduğu yerlerde, sendikalarla anlaşarak gerçekçi bir yaşam ücretinin garantilendiği ek işgücünün istihdamı, demokratik gözetim altında hızla örgütlenmelidir. İçme suyu ve yeterli hijyen sağlanmasına derhal öncelik verilmelidir. İşçilerin ve toplumun geniş kesimlerinin sağlığını korurken üretim ve dağıtımın sürekliliğini sağlamak için güvenli ulaşım ve barınmanın hızlı bir şekilde organize edilmesi gerekmektedir. Hükümetlerin, patronların isteksiz veya başarısız olduğu yerlerde inisiyatif almaları gerekecektir. Bu çirkin koşullara sıkışmış olan göçmenler hepimiz için değerlidir. Çok uzun süredir vasıfsız ve emre amade görülen bu işçilerin bilgi ve deneyimlerinden dersler çıkarmanın zamanı geldi. Tarım işçileri ve sendikaları, yerel üretimin genişletilmesi de dahil olmak üzere acil durum önlemlerinin planlanması ve uygulanmasında yerel, ulusal ve uluslararası düzeyde bütünleyici bir rol oynamalıdır. Tarımda Güvenlik ve Sağlık ile ilgili 184 sayılı ILO Sözleşmesi 2001 yılında kabul edilmiştir. Sözleşme, tarım işçilerinin diğer işçilerin güvenli ve sağlıklı çalışma koşulları ile aynı hakları güvence altına almayı amaçlamaktadır. Tarımda çalışanların “güvenlik ve sağlık önlemlerinin uygulanmasına ve gözden geçirilmesine katılma ve ulusal yasa ve uygulamalara uygun olarak, iş sağlığı ve güvenliği temsilcilerini ve güvenlik ve sağlık komitelerindeki temsilcilerini seçme” ve “İş sağlığı ve güvenliği açısından yakın ve ciddi bir risk için makul bir gerekçe olduğunda kendilerini çalışma faaliyetlerinden kaynaklanan tehlikelerden uzaklaştırmayı ve böylece amirlerini derhal bilgilendirmeyi ve bütün bu eylemler sonucunda herhangi bir zarar görmeme” hakkını belirler. Ayrıca bu sözleşme, “geçici ve mevsimlik işçilerin tarım sektöründeki sürekli işçilerle aynı güvenlik ve sağlık korumasını almasını sağlamak” ve tarım işçilerinin diğer sektörlerdeki işçilerle benzer özellikte sosyal güvenlik ve sağlık sigortası programlarına dahil edilmesini gerektirmektedir. Yukarıdaki bu haklar, mevcut kriz ve daha sonrası için bir eylem rehberidir. Evrensel hastalık ödeneği, enfeksiyon eğrisi (1) düzleşir düzleşmez iptal edilecek bir ‘kriz önlemi’ değildir. Pandemi, yatırımcıların iştahları uğruna halk sağlığı hizmetlerinin parça parça edildiğini gözler önüne serdi. Şimdi bizi besleyenlerin kontrol ettiği bir gıda sisteminin zayıflığıyla yüzleşiyoruz. Koronavirüsle savaşmak için tarım işçileri ve tarım işçilerinin sağlığını ve güvenliğini korumak için büyük yatırımlar yapılması ve kriz bittiğinde de bu yatırımların kalıcı temelde devam etmesi gerekmektedir. (1) Epidemiyolojide (salgın hastalıkları ve tedavilerini inceleyen bilim) eğri, belirli bir süre içinde öngörülen yeni vaka sayısını ifade eder. Eğriyi düzleştirme fikri, yeni vakaların sayısını daha uzun bir süreye yaymaktır, böylece insanlar hasta bakımına daha iyi erişebilirler. Çeviri: Yiğit Yirmibeş / Kaynak: DİSK / Ara başlıklar: yenidünya  

Venezüella salgına karşı önlem paketi açıkladı: Kredi tahsilatları, kiralar askıda; işten çıkarma yasaklandı Venezüella, koronavirüs salgınına karşı önlem paketini açıkladı. Buna göre, altı ay boyunca işten çıkarmalar yasaklandı, işçi maaşları konusunda devlet devreye girdi, tüm kiralar ertelendi, kredi tahsilatları beklemeye alındı. Venezüella Devlet Başkanı Nicolas Maduro, koronavirüs salgınının ekonomik etkilerine karşı koyabilmek adına bir dizi önlemi içeren yeni bir paketi açıkladı. Paket, işten çıkarmayı yasaklayan, kredi ve kira ödemelerini askıya alan maddeleriyle öne çıktı. Devlet televizyonundan bir açıklama yapan Maduro, “Ülkedeki tüm işleri, bütün işletmelerin ve şirketlerin operasyonunu korumak konusunda mutlak bir kararlılığımız ve inancımız var” dedi. Telekomünikasyon hizmetleri kesilemeyecek Pakete göre altı ay boyunca bankalar kredi tahsilatlarını beklemeye alacak, telekomünikasyon hizmetleri kesilemeyecek, ev ve işyeri kiraları askıya alınacak. Ayrıntılar netleşmese de mülk sahiplerine belli bir tazminat verilecek. Küçük ve orta işletmelere işçi maaşları konusunda yardım öngören plan altı ay boyunca işten çıkarmaları yasakladı. IMF yardımı reddetti, Kübalı doktorlar mücadeleye koştu IMF, Venezüella'nın salgınla mücadele etmek amacıyla talep ettiği 5 milyon dolarlık acil borç başvurusunu reddetmişti. Buna gerekçe olarak Maduro hükümetinin ‘tanınmasındaki belirsizlik’ gösterilmişti. Ancak Venezüella, Küba ve Rusya’dan insani yardım konusunda destek aldı. Bu kapsamda geçen hafta 130 Kübalı doktor salgınla mücadele için ülkeye gitti. Şimdiye kadar 84 vakanın saptandığı ülkede henüz bir ölüm yaşanmadı. Alarm durumuna geçen hükümet, ülke çapında bir ay süreyle karantina ilan etti. Kaynak: Sputnik Türkiye