Yurt

9 Nisan 2003'te Amerikan Ordusu Bağdat'a girip Saddam dönemine son verince " Irak'ı 30 yıl konuşuruz " demiştim. Önceki gün Bağdat'tan dönünce bu süreyi 50 yıla çıkarttım.

Umarım ben yanılırım ama nedenini somut bir hikâye ile anlatayım:

20 Ağustos'ta bir grup gazeteci ve işadamı ile birlikte CHP heyetine refakat ederek Bağdat'a gittik. Hayal edemeyeceğiniz güvenlik tedbirleri ile kalacağımız otelimize götürüldük. Otel ve CHP heyetinin kaldığı devlet konukevi Yeşil Bölge'nin içinde..

YEŞİL BÖLGEDE GÜVENLİK

Yeşil Bölge ise Irak'ın 50 yıllık geleceğinin şifrelerini içeriyor..

Şöyle bir Ankara'yı düşünün ve Çankaya İlçesi'ni Yeşil Bölge olarak hayal edin.

Sancaktepe Yağlı Güreşleri’ne katılan rejimin “boş bakanlarından” Egemen Bağış, önce yağcılık yapıp RTE’yi pehlivana benzetmiş sonra da İstanbul’a olimpiyat yakıştırmış ve alacağız, demiş. Ama, yazıp duruyorum ya, bunların kimyası Gezi ile bozuldu diye; lafı yine Gezi direnişine getirmiş. Bağış, “Bakın, Gezi Parkı’nda eylem yapanlar, iki defa İstanbul’un adaylığını düşürmek için başvuru yaptılar ama başaramadılar. Eğer vermezlerse bu onların yüzünden olacak” diye konuşmuş. Böyle konuştuğuna göre, belli ki RTE rejimine olimpiyat vermede seçiciler isteksiz. Yoksa durduk yerde bu konuşma olmazdı. Doğrusu da budur. İstanbul’un ihtiyacı olimpiyat değildir. Daha öncelikli ihtiyaçları vardır İstanbul’un ve Türkiye’nin… Bunu Egemen Bağış ve onun sığ yandaşları anlarlar mı bilmem ama, olimpiyatın neden İstanbul ve Türkiye için gereksiz, hatta bir tuzak olduğunu bir kez daha yazalım.

Yurt gazetesine yazmaya başlarken bir hafta süre ile Mısır gerçeğini anlatmaya çalıştım ve Mursi’nin tekrar iktidara dönme şansının olamayacağını söylemiştim. Ancak Mısırlı Müslüman Kardeşler bu gerçeği kabullenmeyerek meydanlarda kalmayı tercih ettiler. Amerikalı ve Avrupalı ara bulucuların tüm çabalarına ve askeri yönetimin sorunu barışçıl yöntemlerle çözme girişimlerine rağmen Müslüman Kardeşler ‘Mursi Başkanlık Sarayı'na dönmeden asla’ dediler.   Deyince de olanlar oldu.   Ordu ve güvenlik güçleri dün sabah Müslüman Kardeşler’in doldurduğu meydanlara girerek herkesi dağıttı. Her iki taraf birbirini suçluyor ve provokasyondan söz ediyor.   Kimin doğru ya da yalan söylediği artık önemli değil.  

19 Ocak 2007'deki Hrant Dink suikastı ‘milat’tı. Cenaze törenine en önde iştirak eden ABD Büyükelçisi Ross Wilson, eski bir Amerikan mafya geleneğini tekrarlamış, kurbanının cenazesine katılmıştı. Tezgah büyüktü...

Plan 'okyanus ötesi'ndeki yeni kontrgerilla merkezinde CIA gözetiminde yapıldı; Trabzon'daki BBP çevresi tetikçi kaynağı olarak kullanıldı, 'Cemaat' kadroları süreci bizzat yönetti ve tetiğe basıldı.

Rizeli türkücü İsmayul Türüt, bu defa Gezi’nin onurlu direnişçilerini hedef alan muhteşem bir şarkı bestelemiş. Şarkı sözlerindeki zarafet, incelik ve nezaket adetâ bir edebiyat şahaseri (!)... Beste ise, duygusal bir dinginlikle akarken, aniden göbek havasına dönerek oryantal ritmiyle tam Eurovision’luk bir eser olmuş. AKP iktidarı, bu çok anlamlı şarkıyı uluslararası festivallere göndermeli, eser sahibi tosuna “Devlet Sanatçısı” unvanı vermelidir... Ve ayrıca iktidar, bu güzide sanatçıya (!) iyi bir telif ödeyerek şarkısını seçim çalışmalarında da kullanmalıdır ki seçmeni, huloğğğ, huloğğğ, huloğğğ diyerek zıplasın, sevinçten göbek atsın...

Gezi Direnişi’ne her fırsatta gururla katılan ve destek veren biri olarak Rizeli Tosun’un “Kominist” yakıştırmasını onur duyarak kabul ediyorum. Diğer bayağı, aşağılık ve iğrenç ifadelerini ise misliyle İsmayul’a iade ediyorum...