Radikal

Ankara Suriyeli mülteciye pazarlık kartı muamelesi yapıyor. Suriye politikası değişmeden sonu olmayan başka bir oyun daha. Bu oyunda AB de ortak.

Sahi Suriyeli mülteciler Türkiye’nin nesi olur? Sözde “Misafirlerimiz” idi. Hayır hayır! Onlar hep bir karttı, kart olmaya devam ediyor.

Rusya'nın Esad'ın gitmesi gerektiği üzerinde anlaşmadan ABD ile Esad'sız bir Suriye üzerinde nasıl anlaştığı pek içinden çıkılır bir şey değildir.

Türkiye’nin Suriye politikasının (göçmenlere dair insani yönünü değil) siyasi yönünü eleştirenlerdenim.

Başbakan Ahmet Davutoğlu’nun, Batı’da hâkim olan “Beşar Esad’ın yerine IŞİD geçer” endişesine karşın ‘Esad gitsin sonrasını hallederiz’ bakışını, sırf güya “ılımlı muhalif” diyerek yolda görseniz selam vermeyeceğiniz gruplara destek verilmesini çözümün değil, sorunun parçası olmak sayıyorum.

Ama Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin’in 28 Eylül’deki Birleşmiş Milletler konuşmasında Esad’a verdiği açık destek siyasi ve vicdani ölçülerle kesinlikle kabul edilir bir şey değildir.

***

İtiraf edeyim ki, Rusya bir “dış oyuncular” konferansı önerdiğinde, bunun Rusya hesabına bir özeleştiri olabileceğini, Rusya’nın bunu Esad sonrası Suriye’ye gerçekten bir geçiş olarak önermiş olabileceğini düşünmüştüm; beyanlar bu yöndeydi.

Batı, PKK'nin tırmandırdığı şiddet ve çatışma ortamına nasıl yaklaşacak, nasıl bir rol oynayacak? Batı'da hissettiğimiz Erdoğan karşıtlığı bu meselede hala etkisini sürdürecek mi? Krizin tırmanmasına destek verecek mi?

Batı, özellikle son yıllarda AK Parti iktidarına ve Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan'a yönelik sert bir dil kullanıyor ve adeta en etkili muhalefet hareketlerinden birisi rolünü oynuyor. Bu köşede bunun nedenleri üzerine epeyce analiz yaptım. Bugünkü amacım, bunları tekrar etmek değil, yeni bir duruma dikkat çekmek.

Sabancı Üniversitesi öğretim üyesi Profesör Dr. Fuat Keyman'ın önceki gün Radikal'de çıkan çok önemli ve dikkat çekici yazısının üzerinde durmak istiyorum. 7 Haziran seçimlerinin hemen ardından başlayan çatışma ortamının nedenlerini anlamak ve amacıyla Akil İnsanlar heyetinde yer almış bir kısım isim bir araya geldik. Bu buluşma sırasında Fuat Keyman'ın bence çok önemli bu analizini kendisinden dinledik.

PKK ve Türkiye'nin çatışma ortamına geri dönme kararı, iki tarafın da bölgesel çıkarları göz önüne alındığında, büyük bir hata. Hem PKK hem de Türkiye kendi bindiği dalı kesiyor...

PKK ve devlet arasındaki ateşkesin sona erdirilmesi hem PKK’nın hem de hükümetin bölge politikasının altını oyacak bir gelişme.

Hükümet PKK’ya yüklenerek milliyetçi oyları devşirmeyi, HDP’yi zayıflatmayı amaçlıyor olabilir fakat bu politika Türkiye’nin Suriye ve Irak’ta kendi ayağına kurşun sıkması demek.

Aynı şekilde PKK’nın da Türkiye ile yeniden çatışmanın içine girmesi, 2014 yılından bu yana hem bölgede hem de uluslararası arenada elde ettiği kazanımlarını zora sokabilir.

Çatışmanın hükümetin bölge politikası için yaratacağı komplikasyonlarla başlayalım.

Türkiye günlerdir kuzey Irak’taki PKK hedeflerini bombalıyor.

PKK’nın bölgedeki gücünün kırılmasının IŞİD’i güçlendireceği aşikar.

Başbakan Davutoğlu ve hükümet yanlısı gazeteler İncirlik kararının Amerika ile Türkiye arasındaki 'yaklaşım farklılıklarının giderilmesinin ardından geldiğini' söylüyor. Fakat aslında o farklılıklar giderilmiş değil.

Suruç saldırısı IŞİD’in Türkiye için Batı için olduğundan çok daha büyük bir tehdit oluşturduğunun son tezahürü.

Washington’ın başını çektiği IŞİD karşıtı koalisyon uzun zamandır Türkiye’yi bu gerçeği görmeye ikna etmeye çalışıyordu.

İncirlik üssünü IŞİD karşıtı koalisyonda kullanmak üzere açması için Ankara’ya baskı yapıyordu.

Ankara ise IŞİD karşıtı koalisyona kendi ulusal çıkarlarının da gerektirdiği ölçüde katılma konusunda ayak sürümüş, İncirlik üssünü kullanıma açmak için çeşitli şartlar öne sürmüştü.

Neydi bu şartlar?

Obama yönetiminin IŞİD’i olduğu kadar Esad rejimini de hedef alması ve Amerika’nın Suriye içinde uçuşa yasaklı bölge kurması.